Κάτι μου τσίκνισε!!!

Τις Απόκριες ποτέ δε τις καταλάβαινα ιδιαίτερα, παρά μόνο όταν ήμουν παιδάκι και είχα τη χαρά του να μασκαρευτώ, τι στολη να διαλέξω, ποιος συμμαθητης κάνει παρτυ και τα λοιπά....

Μια μικρή γεύση της γιορτής καταλαβαίνω την Τσικνοπέμπτη ΑΝ τύχει να τσικνιστώ (για έξω ούτε λόγος, δε μου πάει το στρίμωγμα),την τελευταία Κυριακή ΑΝ τύχει και παρακολουθησω τη σύνδεση με Πάτρα, και φυσικά την Καθαρά Δευτέρα με τα νηστίσιμα, τους χαρταετούς και τα συναφή.... 

Όπως και να'χει... να περάσετε όμορφα σήμερα όσοι τσικνίσετε και τσικνιστείτε (κρατήστε κανένα κοψίδι και για μας βρε παιδιά).....

Aργοπεθαίνει...

Απο τα πιο αληθινα κείμενα που έχω διαβάσει.....

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα. 

 Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Του Pablo Neruda

Για τους δικους μου ανθρωπους

Να μ'αγαπάτε, ναι!!! Και με τα ασχημα μου και με τα περιεργα μου, γιατι ετσι σας αγαπώ κι εγώ!!! Δε γεννήθηκε κανεις τελειος, μη το ξεχνατε ποτε αυτο, μη περιμενετε περισσοτερα απο οσα μπορω να δωσω, και προπαντων μη μενετε στο παρελθον, πιστεψτε στην αλλαγη, δειτε λιγο πιο βαθια λιγο πιο καθαρα.Καλως ή κακως δεν είμαι αυτος που ήμουν, μπορέσα και πάτησα το διακοπτη και εκανα την αλλαγη.

Δε ξερω αν ζηταω πολλα, μα αυτα θελω και δε μπορω να μη το πω, γιατι αν δε το πω σε εσας που αγαπω, που αλλου να το πω, και γιατι αλλωστε.....

Να μ'αγαπατε γιατι κι εγω σας αγαπω!!!

Όπως τα τρένα

Πιστεύω στην μοίρα.  Πιστεύω πως βαδίζουμε σε μια πορεία προδιαγραμμένη, προκαθορισμένη. Σαν τρένα που κυλάνε στις γραμμές. Κι αν κάποτε ξεφεύγουμε απ' αυτή την πορεία είναι γιατί δεχόμαστε παρεμβολές από πορείες δυνατότερες απ' την δικιά μας που έρχονται με σκοπό απλά να μας προσπεράσουν και στη πορεία καταφέρνουν να μας εκτροχιάσουν, να μας βγάλουν εκτός. Όμως επανερχόμαστε. Κι επανερχόμαστε δυνατότεροι και πιο προσεχτικοί. Επανερχόμαστε πιο έτοιμοι να συνεχίσουμε την πορεία και να αντιμετωπίσουμε το επόμενο τρένο που ίσως να μην έρχεται απλά για να μας προσπεράσει. Κι αν πάλι αυτό το τρένο δεν έρθει ποτέ...δεν πειράζει. Τουλάχιστον καταφέραμε και κρατηθήκαμε στις γραμμές...

Για 2!!!

Ο έρωτας γεννήθηκε για δύο..........

Tελικά.........

...τα πράγματα είναι τόσο απλά όταν λες αυτό που θέλεις

γιατι να τα κάνουμε εμείς περίπλοκα, 

γιατι να πρέπει να κρυβόμαστε,

να βάζουμε το δάχτυλο μπροστά στα μάτια μας

και να νομίζουμε πως δε φαινόμαστε ;;

Γιατι να δυσκολεύουμε τη ζωή μας;;;...

Γιατι φοβομαστε τις λεξεις...Σ'ΑΓΑΠΩ, ΣΥΓΓΝΩΜΗ,ΘΕΛΩ....??

Γιατι βασανιζόμαστε???

Μου ειπαν...

πως ανήκω σε άλλη εποχή...
Γιατί πιστεύω ότι όλοι όσοι με πλησιάζουν έχουν την αληθινή διάθεση να μην μου κρυφτούν.
Γιατί ακόμα κοιτώ την πληγή από τη μαχαιριά και φοβάμαι μήπως αυτός που μου την έριξε κατά λάθος κόπηκε......
Γιατί ακόμα ονειρεύομαι κι ελπίζω ότι ο κόσμος μας μπορεί να γίνει καλύτερος.
Γιατί πιστεύω ότι όλοι όσοι είναι γύρω μου, δίπλα μου με αγαπούν....
Γιατί παρόλο που έχω φάει τα μούτρα μου άπειρες φορές, εξακολουθώ να έχω τα ίδια πιστεύω, την ίδια γνώμη και το ίδιο πάθος για όσα ισχυρίζομαι. Γιατί θαυμάζω την δύναμη όταν ο άλλος ζητά συγνώμη και σέβομαι την προσπάθειά του να διορθώσει το λάθος του. Γιατί μπορώ να ξεχάσω ό,τι με έχει πονέσει....Γιατί νοιάζομαι για όσους πέρασαν από τη ζωή μου ακόμα κι όταν με συναντούν στο δρόμο και ντρέπονται να μου πουν μια "Καλημέρα".Γιατί δεν μπορώ να διαννοηθώ να δώσω το λόγο μου και να μην τον τηρήσω. Γιατί πάντα πίστευα πως όλοι οι άνθρωποι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία.

Τελικά.... ο άνθρωπος γεννιέται.
Κι εγώ έτυχα στη συγκυρία να γεννηθώ στον αστερισμό του αγαθού να το πώ? του ψυχοπονιάρη να το πω? του δε βάζει μυαλό να το πω? Όπως και να το πω όμως... η αλήθεια δεν αλλάζει, ειμαι αυτος που ειμαι........

ΥΠΟΜΟΝΗ

Υπομονή σημαίνει... να θέλω να γίνουν κάποια πράγματα αλλά 

να μη με νοιάζει το πότε θα γίνουν....

Συμβουλή από κάποιον manager....

Ξέχασε να μου πει οτι και το ποτέ.. είναι μέσα στο παιχνίδι του.
Και φυσικά μόνο αν είσαι ανόητος, το πιστεύεις πέρα για πέρα αυτό το παραμύθι...

για κάποιες καταστάσεις που ξεπερνάνε τα όρια..

Παραξενες αποριες

Πως μαθαίνεις ν'αγαπάς και να αγαπιέσαι ; Πως μαθαίνεις να δίνεις και να παίρνεις ; Πώς μαθαίνεις τι είναι αγάπη και μίσος ; Πως το χρώμα της αγάπης είναι κόκκινο και του πόνου είναι μαύρο ; Πως μαθαίνεις να ξεχωρίζεις το καλό απο το κακό ;

Πάνω απο όλα πως να είσαι άνθρωπος ;.. Ν'ακούς ; Να βλέπεις ότι θέλεις όχι ότι πρέπει ;.. Να δίνεις ότι έχεις όχι ότι μπορείς ;..

Παράξενη ημέρα. Ξέρω όμως πως πίσω απο " τα σύννεφα" κρύβεται ένας σωρός όνειρα. Δικά μου, δικά σας....