Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι
Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...
αφιερωμένο σε όλους τους ηλικιωμένους άστεγους....
24 Οκτωβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 του απάντησαν:
Καλώς όρισες Bill στην blogοσφαιρα.. και καλώς σε βρήκα...
Πολύ αγαπημένο κομμάτι και ομολογώ πως ξαφνιάστηκα με την ευαισθησία που "εβγαλε" η αφιερωσή σου..
Το τραγουδι απο τα καλυτερα που γραφτηκαν
Το βιντεο πολυ καλο
Μου εκανε ιδαιτερη εντυπωση
Η αφιερωση...
"σε όλους τους ηλικιωμένους άστεγους"
Ποτε δεν το ειχα σκεφτει ετσι
Μπραβο...
Πολύ γλυκιά ανάρτηση Bill και πολύ ευαίσθητη...θα συμφωνήσω με τον Velvet...μπράβο!!!
Καλημέρες.....
Τρομερό το τραγούδι φίλε μου... Δεν είναι μόνο οι άστεγοι ηλικιωμένοι...Είναι οτι πλέον τα όνειρα έχουν μείνει άστεγα. Κανείς δεν ονειρεύεται αρκετά για να φτιάξει τον κόσμο...
Μ αρέσεις. Ύστερα απο ώριμη σκέψη, θα σε παρακολουθώ και επισήμως. :)
Άνθρωποι μονάχοι...Πώς φτάσαμε ως εδώ;
http://www.youtube.com/watch?v=u9ChhoQ3pvw
Χαιρετώ
Δημοσίευση σχολίου