RSS

25 Μαΐου 2011

Σχεδόν ένα μήνα μετά.....

Χάθηκα απο εδώ και το ξέρω... με προλαβαίνουν οι εξελίξεις... τρέχουν, και μαζί με αυτές και εγώ (νομίζω πως δε μπορώ να κάνω και αλλιώς)... και όχι! δεν είναι και τόσο ευχάριστες οι εξελίξεις...
Όπως έχω ξαναγράψει, άτιμη αυτή η ρημάδα η ζωή, εκεί που σηκώνεις κεφάλι , εκεί ειναι που σου δίνει δέκα φάπες και πέφτεις πιο χαμηλά και φτου κι απ'την αρχή. Το θέμα ειναι πως δε μπορώ άλλες αρχές, θα το θέσω πολύ ευγενικά και πολύ πολύ επιεικώς... ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ !!!! Και παντού γύρω μου ΜΑΥΡΙΛΑ, άνθρωπο χαρωπό ούτε που ακούω ούτε και που βλέπω... παντού τα ίδια, σε όλους η ίδια πίεση, στενοχώρια, αγανάκτηση...
Τελικά ανήκουμε σε μια χώρα αγανακτισμένων, γι'αυτό ορθώς κινητοποιήθηκαν πολλές περιοχές/πόλεις σήμερα και θα κάνουν τις ανάλογες συγκεντρώσεις που πολλοί απο εσάς πιθανώς να έχετε ήδη ακούσει....
Και όπως λέει και μια φίλη... εύχομαι η επανάσταση του καναπέ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να τελειώσει!!!
Καλή συνέχεια παιδιά σε όλους σας, περνάω απο τους περισσότερους, στέκομαι για λίγο και συνεχίζω...

20 Απριλίου 2011

Περνώ στα γρήγορα...


Χάθηκα τον τελευταίο καιρό, γιατι εχω πολλά τρεχάματα, ευτυχώς για ευχάριστους λόγους, δε θα μπορούσα όμως να μη περάσω απο "εδώ" για να ευχηθώ για Πάσχα....

Καλή Ανάσταση πάνω απο όλα στις καρδιές σας...


Φιλιά πολλά και χαμόγελα..
Να περάσετε όμορφα (και μη φάτε πολύ)

23 Μαρτίου 2011

Οι αναμνήσεις κρύβουν όλη τη μαγεία...

Γιατί κάποιες εποχές έφυγαν και δε γυρίζουν πίσω. 
Το βίντεο είναι εξαιρετικό, αρκεί να μη βαρεθεί κανείς να το δει εως τέλους!!




21 Μαρτίου 2011

Zeus got fucked..

Παλιομέρα.. Δευτεριάτικα...Σκέψεις και εικόνες που έρχονται και φεύγουν με ρυθμό σάμπα.. Βλέποντας το τασάκι, αναλογίζομαι τα λόγια της ξαδέρφης "καπνίζω σαν το μπουρι της σόμπας". 

Τα κλειδιά του αυτοκινήτου εδώ δίπλα, με προκαλούν.. Μπααα..... 

Ο ουρανός όλο και πιο γκρί γίνεται. Κακό αυτό απο τη μια καλό απο την άλλη. Τουλάχιστον αμα δεν έχει ήλιο δε ξεμυαλίζεσαι ενώ αμα σου μπαίνει απο το παράθυρο σε χαιδεύει και σου λέει έλα ??
Ακόμη παλεύω ή την παλεύω..



Παλιομέρα σήμερα...

20 Μαρτίου 2011

Γιατι τα γραπτά μένουν...

....και σύμφωνα με μια ψυχή,φαίνονται πολλά απο αυτά, απο τον τρόπο και το στυλ γραφής!!!!!!
Ευχαριστώ πολύ τη meanan για την προσκληση!
Λίγο πολύ ξέρετε πως παίζεται το παιχνίδι, αλλά τυπικά σας παραθέτω τις ερωτήσεις...
 
1. Πώς σε λένε / όνομα του μπλογκ σου;
2. Ποιά είναι η διεύθυνση URL του μπλογκ σου;
3. Γράψε "Η γρήγορη καφέ αλεπού πηδάει πάνω από τον τεμπέλη σκύλο".
4. Αγαπημένο απόφθεγμα;
5. Το αγαπημένο σου τραγούδι;
6. Το αγαπημένο σου συγκρότημα / τραγουδιστές;
7. Οτιδήποτε άλλο θα ήθελες να πεις;
8.  8 bloggers για να συμμετάσχουν κι αυτοί στο παιχνίδι.
 
 

19 Μαρτίου 2011

Ξέρεις τι θα'θελα τώρα ;

 Βόλτα στην παραλία. Ναι .....Καφέ απο το δρόμο. Φραπέ παγωμένο, σκετο με λιγο γαλα. Πρωινό τσιγάρο. Εκεί. Σκέτη απόλαυση λέμε. Μουσική απο το αυτοκίνητο. Freedom.... 
Και θα σ'αγκαλιάσω και θα κάτσουμε με τις ώρες εκει...όσο παει, οσο αντέξουμε, ισως και μεχρι να δυσει ο ηλιος, να γαληνεψουμε, να πουμε τις δικες μας ιστοριες, να ερθουμε ακομα πιο κοντα.
Εχουν αρχίσει και μου λείπουν πράγματα στη ζωή μου απελπιστικά πολύ.. Σε βαθμό κακουργήματος λέμε....

18 Μαρτίου 2011

My summerwine...



Επειδή μου αρέσει...
Μου φτιάχνει το κέφι...
Μου θυμίζει πολυ ωραίες μου (μας) στιγμές...
Επειδή το είχα (και το έχω) αφιερώσει στο πιο λατρευτό μου πλάσμα...

13 Μαρτίου 2011

Λες να μ'επιασε η άνοιξη;;;;

Χρήζω επειγόντως ανανέωσης, και μιας και περνάω πολλές ώρες και εδώ, ειπα να ανανεώσω και τη σελιδα μου, οπότε...ακούω προτάσεις, 
για χρώματα, για στυλ, δώστε καμμιά ιδέα!!!!
Όλες οι προτάσεις θα ληφθουν σοβάρα υπόψιν, χαχα!!!
Ευχαριστώ και καλή εβδομάδα!!!

2 Μαρτίου 2011

Mάσκα δεν έχω

Το πραγματικό παιχνίδι που μας παίζει η ζωή... μάσκες εκτός της περιόδου της Αποκριάς...


Φτιαγμένες συμπεριφορές, σχέσεις από συμφέρον, λόγια δήθεν , ανταγωνισμός, ψευτιά. Μάσκες που τα κρύβουν όλα αυτά και αλλάζουν ανάλογα με τις περιστάσεις και τα πρόσωπα. Αν κάποιος δεν αγαπήσει τον εαυτό του και αυτό που είναι, (κάτι που θέλει χρόνο , κόπο και υπομονή) πώς να χτίσει σχέσεις ειλικρινείς με τους γύρω του...
Ποτέ δε μου πήγαιναν οι μάσκες, μασκαράς δε ντύθηκα ποτέ και ίσως αυτό πληρώνω μερικές φορές...


Y.Γ. Σας διαβάζω όλους μα απέχω λιγάκι αυτο τον καιρό.....Καλό ΜΗΝΑ παιδιά!!


24 Φεβρουαρίου 2011

Κάτι μου τσίκνισε!!!

Τις Απόκριες ποτέ δε τις καταλάβαινα ιδιαίτερα, παρά μόνο όταν ήμουν παιδάκι και είχα τη χαρά του να μασκαρευτώ, τι στολη να διαλέξω, ποιος συμμαθητης κάνει παρτυ και τα λοιπά....
Μια μικρή γεύση της γιορτής καταλαβαίνω την Τσικνοπέμπτη ΑΝ τύχει να τσικνιστώ (για έξω ούτε λόγος, δε μου πάει το στρίμωγμα),την τελευταία Κυριακή ΑΝ τύχει και παρακολουθησω τη σύνδεση με Πάτρα, και φυσικά την Καθαρά Δευτέρα με τα νηστίσιμα, τους χαρταετούς και τα συναφή.... 
Όπως και να'χει... να περάσετε όμορφα σήμερα όσοι τσικνίσετε και τσικνιστείτε (κρατήστε κανένα κοψίδι και για μας βρε παιδιά).....


19 Φεβρουαρίου 2011

Aργοπεθαίνει...

Απο τα πιο αληθινα κείμενα που έχω διαβάσει.....
Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.
Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα. 
 Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.
Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.
Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.
Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

18 Φεβρουαρίου 2011

Για τους δικους μου ανθρωπους

Να μ'αγαπάτε, ναι!!! Και με τα ασχημα μου και με τα περιεργα μου, γιατι ετσι σας αγαπώ κι εγώ!!! Δε γεννήθηκε κανεις τελειος, μη το ξεχνατε ποτε αυτο, μη περιμενετε περισσοτερα απο οσα μπορω να δωσω, και προπαντων μη μενετε στο παρελθον, πιστεψτε στην αλλαγη, δειτε λιγο πιο βαθια λιγο πιο καθαρα.Καλως ή κακως δεν είμαι αυτος που ήμουν, μπορέσα και πάτησα το διακοπτη και εκανα την αλλαγη.
Δε ξερω αν ζηταω πολλα, μα αυτα θελω και δε μπορω να μη το πω, γιατι αν δε το πω σε εσας που αγαπω, που αλλου να το πω, και γιατι αλλωστε.....
Να μ'αγαπατε γιατι κι εγω σας αγαπω!!!

15 Φεβρουαρίου 2011

Όπως τα τρένα

Πιστεύω στην μοίρα.  Πιστεύω πως βαδίζουμε σε μια πορεία προδιαγραμμένη, προκαθορισμένη. Σαν τρένα που κυλάνε στις γραμμές. Κι αν κάποτε ξεφεύγουμε απ' αυτή την πορεία είναι γιατί δεχόμαστε παρεμβολές από πορείες δυνατότερες απ' την δικιά μας που έρχονται με σκοπό απλά να μας προσπεράσουν και στη πορεία καταφέρνουν να μας εκτροχιάσουν, να μας βγάλουν εκτός. Όμως επανερχόμαστε. Κι επανερχόμαστε δυνατότεροι και πιο προσεχτικοί. Επανερχόμαστε πιο έτοιμοι να συνεχίσουμε την πορεία και να αντιμετωπίσουμε το επόμενο τρένο που ίσως να μην έρχεται απλά για να μας προσπεράσει. Κι αν πάλι αυτό το τρένο δεν έρθει ποτέ...δεν πειράζει. Τουλάχιστον καταφέραμε και κρατηθήκαμε στις γραμμές...


13 Φεβρουαρίου 2011

Για 2!!!

Ο έρωτας γεννήθηκε για δύο..........

11 Φεβρουαρίου 2011

Tελικά.........

...τα πράγματα είναι τόσο απλά όταν λες αυτό που θέλεις
γιατι να τα κάνουμε εμείς περίπλοκα, 
γιατι να πρέπει να κρυβόμαστε,
να βάζουμε το δάχτυλο μπροστά στα μάτια μας
και να νομίζουμε πως δε φαινόμαστε ;;
Γιατι να δυσκολεύουμε τη ζωή μας;;;...
Γιατι φοβομαστε τις λεξεις...Σ'ΑΓΑΠΩ, ΣΥΓΓΝΩΜΗ,ΘΕΛΩ....??
Γιατι βασανιζόμαστε???

9 Φεβρουαρίου 2011

Μου ειπαν...

πως ανήκω σε άλλη εποχή...
Γιατί πιστεύω ότι όλοι όσοι με πλησιάζουν έχουν την αληθινή διάθεση να μην μου κρυφτούν.
Γιατί ακόμα κοιτώ την πληγή από τη μαχαιριά και φοβάμαι μήπως αυτός που μου την έριξε κατά λάθος κόπηκε......
Γιατί ακόμα ονειρεύομαι κι ελπίζω ότι ο κόσμος μας μπορεί να γίνει καλύτερος.
Γιατί πιστεύω ότι όλοι όσοι είναι γύρω μου, δίπλα μου με αγαπούν....
Γιατί παρόλο που έχω φάει τα μούτρα μου άπειρες φορές, εξακολουθώ να έχω τα ίδια πιστεύω, την ίδια γνώμη και το ίδιο πάθος για όσα ισχυρίζομαι. Γιατί θαυμάζω την δύναμη όταν ο άλλος ζητά συγνώμη και σέβομαι την προσπάθειά του να διορθώσει το λάθος του. Γιατί μπορώ να ξεχάσω ό,τι με έχει πονέσει....Γιατί νοιάζομαι για όσους πέρασαν από τη ζωή μου ακόμα κι όταν με συναντούν στο δρόμο και ντρέπονται να μου πουν μια "Καλημέρα".Γιατί δεν μπορώ να διαννοηθώ να δώσω το λόγο μου και να μην τον τηρήσω. Γιατί πάντα πίστευα πως όλοι οι άνθρωποι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία.
Τελικά.... ο άνθρωπος γεννιέται.
Κι εγώ έτυχα στη συγκυρία να γεννηθώ στον αστερισμό του αγαθού να το πώ? του ψυχοπονιάρη να το πω? του δε βάζει μυαλό να το πω? Όπως και να το πω όμως... η αλήθεια δεν αλλάζει, ειμαι αυτος που ειμαι........

4 Φεβρουαρίου 2011

ΥΠΟΜΟΝΗ

Υπομονή σημαίνει... να θέλω να γίνουν κάποια πράγματα αλλά 
να μη με νοιάζει το πότε θα γίνουν....
Συμβουλή από κάποιον manager....

Ξέχασε να μου πει οτι και το ποτέ.. είναι μέσα στο παιχνίδι του.
Και φυσικά μόνο αν είσαι ανόητος, το πιστεύεις πέρα για πέρα αυτό το παραμύθι...
για κάποιες καταστάσεις που ξεπερνάνε τα όρια..

1 Φεβρουαρίου 2011

Παραξενες αποριες

Πως μαθαίνεις ν'αγαπάς και να αγαπιέσαι ; Πως μαθαίνεις να δίνεις και να παίρνεις ; Πώς μαθαίνεις τι είναι αγάπη και μίσος ; Πως το χρώμα της αγάπης είναι κόκκινο και του πόνου είναι μαύρο ; Πως μαθαίνεις να ξεχωρίζεις το καλό απο το κακό ;
Πάνω απο όλα πως να είσαι άνθρωπος ;.. Ν'ακούς ; Να βλέπεις ότι θέλεις όχι ότι πρέπει ;.. Να δίνεις ότι έχεις όχι ότι μπορείς ;..
Παράξενη ημέρα. Ξέρω όμως πως πίσω απο " τα σύννεφα" κρύβεται ένας σωρός όνειρα. Δικά μου, δικά σας....

28 Ιανουαρίου 2011

Να χαθώ μες τα τραγούδια.......

...να αποχαιρετήσω την εβδομάδα που πέρασε και να ονειρευτώ αυτήν που θα έρθει...


 



Καλό, ήρεμο, ξεκούραστο, αγαπησιάρικο Σαββατοκύριακο σε όσους το επιθυμούν!!!

27 Ιανουαρίου 2011

Facebookολογίες...

Πριν 2-3 χρόνια αποφάσισα κι εγώ να ανοίξω λογαριασμό, τι ωραια, τι καλα, τι τελεια, βρηκα φιλους απο στρατό, συγγενείς στο εξωτερικο και ολα σουπερ...
Στην πάροδο αυτών των ετών όμως άρχισε να χάνει τη "λάμψη" του, το όλο θέμα και τι εννοώ??? Ποιος ο λόγος (εξαιρούνται οι fan των παιχνιδιών) να κρατάει κανείς ενεργό τον λογαριασμό του? Για να "ποστάρουμε" βίντεο και να μας λένε "Ουάου, μπράβο, ένα εκατομμύριο like, πω πω τι ειπες τωρα" και άλλα συναφή?
Για να βλεπουν οτι ειμαστε καλα, ζωντανοί (αφου υπαρχει κινητικοτητα στο προφιλ μας) κι έτσι να μη μπαινουν καν στη διαδικασια του να μας παρουν ενα τηλεφωνο? Διοτι ο παλιος ο φιλος, ο συμμαθητης, ο συγγενής, ο ομογενής θα βρει άλλο τροπο να επικοινωνησει μαζι μας, πιο "ζεστο" , πιο ουσιαστικο, πιο ιδιαίτερο...αν δεν το κανει, τοτε απλά αδιαφορεί...
Βλέπω φίλους και σόι να ασχολούνται μετα μανίας σχεδόν με τα προφίλ τους, και αναρωτιέμαι πόσοι απο όλους αυτούς που κλικάρουν το like ή γουστάρουν το άσμα που μολις αναρτήθηκε, μπαινουν στη διαδικασία να δουν αν ο άλλος ειναι καλα, να βγουν για ενα καφε κλπ κλπ... πράγματα πιο ανθρώπινα και πιο ουσιαστικά (ας μη κρυβόμαστε πίσω απο το δακτυλό μας), εκτος , απο την άλλη, αν καλυπτεται η ματαιοδοξια του καθενος με τα μπραβο, τα like , τα ουαου και τα λοιπά...
Το δικό μου προφιλ κοντεύει να αραχνιάσει..και σαφώς σκέφτομαι πολύ σοβαρά να το απενεργοποιήσω.... το διατηρούσα μόνο και μόνο για καποια παιχνίδια (που οκ παιχνίδια βρίσκεις παντου) και για παρακολούθηση κάποιων blogs ποικίλων ειδήσεων που άνετα μπορώ να τα παρακολουθήσω και απο "εδώ" πλέον.
Περιττό να τονίσω ότι η άποψη που εκφράζω δεν έχει σκοπό να μειώσει ή να προσβάλει όποιον απο εσάς ασχολείται ενεργά με το FB,  δε μπορώ όμως να μην αναρωτηθώ για το που πήγε η πραγματική επικοινωνία των ανθρώπων, η "ζεστασιά" των σχέσεων βρε παιδιά...

26 Ιανουαρίου 2011

Όνομα βαρύ

Όταν ως νήπιο δεν γουστάρεις να σε παίρνει η μαμά ή η γιαγιά  από το χεράκι για να σε βοηθήσει να περπατήσεις. Ευγενικά της απομακρύνεις το χέρι, κι αν επιμένει, το δαγκώνεις.
Όταν στην παιδική σου ηλικία, δεν διαβάζεις, δεν ακολουθείς τους κανόνες τους σπιτιού και δεν λυγίζεις με την τιμωρία.
Όταν έφηβος,  μπλέκεις σε καυγάδες και μαθαίνεις τις αντοχές σου μέσα από "Μη" και "Απαγορεύεται" κι όταν κάποιες φορές ξεπερνάς και τα όρια των άλλων και μαθαίνεις πως η μαγκιά πληρώνεται....
Όταν μετά τα 25 σου, πιστεύεις βαθιά μέσα σου υπάρχει ένα κομμάτι ζωής που γράφει το όνομά σου και θα σου χαριστεί, παλεύεις να μάθεις την δική σου αξία και να καταφέρνεις να την δείξεις και σε όσους είναι γύρω σου.
Κατά τα 30 σου, μαγκιά είναι να αντέχεις. Να ανέχεσαι, ή να ορθώνεις το ανάστημά σου ενάντια στο ρεύμα γιατί πιστεύεις πως έχεις δίκιο χωρίς να φοβάσαι τι και αν θα χάσεις.Μάγκας σημαίνει να μην ξεχνάς να είσαι δίκαιος.Ακόμα κι αν σημαίνει πως για να γίνει αυτό, εσύ θα χάσεις κάποια πράγματα.Μάγκας είσαι κι όταν παραδέχεσαι "Κάνεις μία, δεν κάνω καμμία".Μάγκας κι όταν σηκώνεσαι να χορέψεις ζεμπέκικο και δεν περιμένεις να ανέβει και η παρέα σου για να σου βαρέσει παλαμάκια ή να σου ανοίξει σαμπάνιες. Μάγκας εσύ, ο εαυτός σου και ο σεβντάς σου.Μάγκας όταν μια γυναίκα σου έχει κάνει τη ζωή σου κόλαση, και εξακολουθεις για χρόνια να την βλέπεις  και  να ην παρουσιάζεις ως κυρία. Μάγκας όταν δεν ρισκάρεις εκ του ασφαλούς. Όταν πέφτεις και μιζεριάζεις μα δεν σε ακούει κανείς. Μάγκας για την πάρτυ σου.Μαγκιά είναι να ξέρεις να λες "Συγνώμη". Με όποιο τρόπο μπορείς. Να γνωρίζεις τη μ....κία που έκανες, και να είσαι έτοιμος να ισοπεδώσεις τον εαυτό σου απέναντι στον άνθρωπο που πλήγωσες/πρόδωσες/πόνεσες. Να του λες "Εδώ είμαι, πάρε όσα σου χρωστάω" κι ακόμα μεγαλύτερη μαγκιά να σου λένε "Προχώρα ρε.....περασμένα ξεχασμένα".
Μαγκάκι στα 13 μου με είπε ένας πολύ αγαπημένος άνθρωπος.
Τότε είχε πλάκα.
Τώρα, μοιάζει όνομα βαρύ.
Θέλει μαγκιά....

25 Ιανουαρίου 2011

Γι'αυτο ειμαι εδω

Υπάρχουν ώρες  που στεναχωριέμαι και πιέζομαι.
Υπάρχουν ώρες που θυμώνω, ουρλιάζω και δεν μ'ακούει κανείς.
Φίλους ? Έχω φίλους. όσους πρέπει, όσους επέλεξα και με επιλεξανε, λίγους και καλούς. 
Αληθινούς φίλους. Με διάθεση ν'ακούσουν . Εγώ δεν θέλω... 
Δεν θέλω να λέω και να ξαναλέω αυτά που λέω στον εαυτό μου κάθε λίγο και λιγάκι. 
Κανείς φίλος μου δεν θα κατακρίνει αυτά που θα του πω. Εγώ δεν θέλω...
Και βάζω μια μάσκα και περνάνε οι ώρες, οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια.
Και γελάω μα κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πόσο το πληρώνω αυτό.
Ακριβά στοιχίζει.. πολύ ακριβα.
Καταλαβαίνετε εσείς όμως. Γι'αυτό γράφω. Γι'αυτό είμαι εδώ.

Συνταγή ευτυχίας


Υλικά:
1 κιλό απλή καρδιά
2 κιλά ήσυχη συνείδηση
1/2 κιλό χαρωπό πρόσωπο
300 gr αγάπη
2 φλιτζάνια γέλιο
2 κουταλάκια εξοχή
Ανακατεύετε όλα τα υλικά μαζί, σερβίρεται ζεστό...
Όσοι έφαγαν αυτό το γλυκό ομολογούν ότι το κύριο χαρακτηριστικό της γεύσεως του είναι η ψυχική γαλήνη.

23 Ιανουαρίου 2011

O καθρέφτης λέει πάντα την αλήθεια???

Δε μπορεί... δεν είμαι εγώ αυτός!!!
Κοίταζα και ξανακοίταζα στον καθρέπτη.........δεν αναγνώριζα αυτό που έβλεπα... ειπα 'Φταίει που μόλις ξύπνησα και δεν έχω πάρει τη δόση της καφείνης ακόμα'...
Μια ώρα μετά το ξαναπροσπάθησα, πάλι τα ίδια, πάλι δεν ήμουν εγώ..........μα για στάσου, κάτι μου θυμίζουν αυτά τα μάτια, θλιμμένα μεν αλλα κάτι αχνό φαίνεται μέσα τους. Αυτή τη φορά κοίταξα πιο καλά, με λεπτομέρεια, την κάθε γραμμή του προσώπου, γραμμή........χμμμμμμμμ ρυτίδα να πω καλύτερα, το άγχος και τη στενοχώρια αγκυροβολημένα στη ματιά μου...
Εγώ είμαι αυτός!!! Μα πιο μεγάλος, μεγάλος?? Ή κουρασμένος?? Πως φαίνομαι ξαφνικά έτσι???Πως "μεγάλωσα" τόσο πολύ, τόσο γρήγορα??? Δεν έχω την όψη ενός τριαντάρη... το πρόσωπό μου ανήκει σίγουρα σε μεγαλύτερη ηλικία, κι όμως... θυμάμαι πως τελευταία φορά που είχα προσέξει, σπίθες πετούσε η ματιά μου, δύναμη "φώναζε" το προσωπό μου!!!
 
 

21 Ιανουαρίου 2011

ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ

Χθές βράδυ μιλώντας στο τηλέφωνο με ένα φίλο, μου ειπε το εξής "Ας μην φοβόμαστε ότι η ζωή μας κάποια στιγμή θα τελειώσει ... να φοβόμαστε πως ίσως να μην ξεκινήσει ποτέ!"
Κάπου το 'χα ξανακούσει αυτό αλλα δε ξέρω γιατι, εκείνη τη στιγμή κόλλησα... έτσι απλά... δεν είχα τι να πω... δε ξέρω τι να σκεφτώ... έτσι απλά...φοβηθηκα ή ειμαι σιγουρος...οτι με αφορά, οτι για μενα εχει βγει αυτο το ρητο και τωρα λεω ΟΥΠΣ, ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ???...Δε θέλω να πιστέψω πως ειναι αργά, παλευεται ρε γαμωτο..

20 Ιανουαρίου 2011

Kαι πάλι εδώ

Συντροφιά με τις σκέψεις μου μπροστά σε μια λευκή σελίδα στην οθόνη. Μοναδική παρέα... πλήκτρα και ήχοι μονότονοι, όμως δυνατοί όπως οι χτύποι της καρδιάς, που τους ακούς ν’ αντηχούν στο μαξιλάρι το βράδυ.

M’ αρέσει ο ήχος των πλήκτρων! Κάθε χτύπος μια σκέψη, μια πνοή, μια λέξη που κάποιος θα διαβάσει σ’ ένα e-mail, ένα μήνυμα σε κάποιο προφίλ, μια φράση σ’ ένα παράθυρο, μια εικόνα σ’ ένα άλλο, πληροφορίες, ονόματα, δεδομένα... ζωές πίσω από μια οθόνη.

Βάζω μουσική. Τραγούδια αγαπημένα εναλλάσονται στα ηχεία.....





18 Ιανουαρίου 2011

Ρε γαμώτο.......... τι βόλτα!!!

Το κείμενο αυτό, μου το έστειλαν με mail εν όψει της νέας χρονιάς, το μοιράζομαι μαζί σας, αφενός γιατι μου άρεσε πολύ, αφετέρου γιατι κάτι τέτοια κείμενα μας βάζουν σε σκέψεις (έστω για λίγο), να αναθεωρήσουμε, να κάνουμε restart, να "κάνουμε ταμείο" και να κρατήσουμε μόνο τα καλά, μόνο τα αληθινά, μόνο αυτά που μας "πρέπουν"....
1.Πετάξτε τους ασήμαντους αριθμούς..Αυτό συμπεριλαμβάνει την ηλικία, το βάρος και το ύψος. Αφήστε τους γιατρούς να νοιάζονται γι’αυτά. Γι’αυτό τους πληρώνετε άλλωστε.

2.Κρατήστε μόνον τους ευχάριστους φίλους. Οι γκρινιάρηδες σας ρίχνουν.

3.Να μαθαίνετε συνεχώς! Μάθετε περισσότερα για τους υπολογιστές, τις τέχνες, την κηπουρική, ο,τιδήποτε, ακόμη και για το ραδιόφωνο. Να μην αφήνετε ποτέ τον εγκέφαλο ανενεργό. «Ένα ανενεργό μυαλό είναι το εργαστήρι του Διαβόλου».Και το επίθετο του διαβόλου είναιΑλτζχάιμερ.

4.Απολαύστε τα απλά πράγματα.

5.Γελάτε συχνά, διαρκώς και δυνατά. Γελάστε μέχρι να σας κοπεί η ανάσα.

6.Τα δάκρυα τυχαίνουν… Υπομείνετε, πενθήστε, και προχωρήστε παραπέρα. Το μόνο άτομο, που μένει μαζί μας για ολόκληρη τη ζωή μας είναι ο εαυτός μας. Να είστε ΖΩΝΤΑΝΤΟΙ ενόσω είστε εν ζωή.

7.Περιβάλλετε τον εαυτό σας με ό,τι αγαπάτε, είτε είναι η οικογένεια, τα κατοικίδια, η μουσική, τα φυτά, τα ενδιαφέροντά σας, ο,τιδήποτε. Το σπίτι σας είναι το καταφύγιό σας.

8.Να τιμάτε την υγεία σας: Εάν είναι καλή, διατηρήστε την. Εάν είναι ασταθής, βελτιώστε την. Εάν είναι πέραν της βελτιώσεως, ζητήστε βοήθεια.

9.Μην κάνετε βόλτες στην ενοχή. Κάντε μια βόλτα στα μαγαζιά, ακόμη και στον διπλανό νομό ή σε μια ξένη χώρα αλλά ΜΗΝ πηγαίνετε εκεί που βρίσκεται η ενοχή.

10. Πείτε στους ανθρώπους που αγαπάτε ότι τους αγαπάτε, σε κάθε ευκαιρία. 

Το ταξίδι της ζωής δεν είναι για να φθάσουμε στον τάφο με ασφάλεια σ’ένα καλοδιατηρημένο σώμα, αλλά κυρίως για να ξεγλυστρούμε προς όλες τις πλευρές, πλήρως εξαντλημένοι, φωνάζοντας «…ρε γαμώτο…..τί βόλτα!».
George Carlin



17 Ιανουαρίου 2011

Για να σκασει λιγο το χειλακι μας..............

14 Ιανουαρίου 2011

Στα όνειρά μου...

Τα πρωινά, μου ειναι πολυ δυσκολο που ξυπνάω, μην αναρωτιεστε γιατι.........σαφως και θεωρω τον εαυτό μου τυχερό που ειμαι υγιής και μπορώ κάθε πρωι να ανοιγω τα ματια μου και να ζω άλλη μια μέρα, όμως προσγειώνομαι ανώμαλα κάθε πρωι στην πραγματικότητα.
Τα βράδια στον ύπνο μου, ζω μια πραγματικά όμορφη ζωή , με μια καλή δουλειά, πολλή αγάπη απο τους γύρω μου, ποιοτικά... όμορφα... σχεδόν ιδανικά για μένα, θα έλεγα!
Και να σου που χτυπάει το ξυπνητήρι και βγαίνω απο αυτη την "όαση" και ξαναντικρύζω το real life, που ναι ειναι η ζωη μου και την αγαπω, αλλα ζορίζομαι, ζορίζομαι πολύ..
Δε θέλω χλιδή, δεν αποζητάω τα πολλά, θέλω ίσα ίσα όσα χρειάζονται για μια απλή και ποιοτική ζωή!!!
Γιατι φεύγεις κάθε πρωί ονειρό μου??? Γιατί???

13 Ιανουαρίου 2011

Και πάλι παιδί......

και τι δε θα'δινα.......

12 Ιανουαρίου 2011

Ζωή σαν ντόμινο

Nιώθω πως η ζωή μου είναι σαν ένα ντόμινο που έχει αρχίσει την πτώση του, παρασέρνει το ένα κομμάτι μετά το άλλο και δεν λέει να σταματήσει.
Εκεί που πάω να σηκώσω κεφάλι έρχεται κάτι άλλο, με χτυπάει και ξαναπέφτω.
Κουράστηκα...αρχικά ψυχολογικά και ακολούθως και σωματικά...
Είναι μέρες που δεν έχω δύναμη να σηκωθώ, που δεν έχω δύναμη ν'ανοίξω τα μάτια μου....το μόνο που θέλω είναι να ξαπλώσω και να κοιτάω την οροφή...αλλά δε πρέπει και το ξέρω!!
Αυτό το πρέπει πόσες φορές δε με "τρώει"....μα άλλες τόσες μου δίνει δύναμη!!! Το μόνο που προς το παρόν δεν με έχει εγκαταλείψει είναι η ελπίδα, αυτή την κρατάω με νύχια και με δόντια, δύσκολα πολλές φορές. Σήμερα είναι μια περίεργη, ίσως και άσχημη μέρα, αύριο θα είμαι καλύτερα το ξέρω, έτσι πάει, μία πάνω μία κάτω, σαν τον πυρετό ένα πράγμα!!

10 Ιανουαρίου 2011

Για περάστε........ εδώ τα καλά βραβεία!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Κατόπιν ωρίμου σκέψεως (λέμε τώρα.........) αποφάσισα να σας ευχαριστήσω θερμά για την παρέα που μου κρατάτε τόσο καιρό (καλά........ δε περάσαν και χρόνια.......),και ψάχνοντας να βρω τρόπο,κατέληξα στα blog awards, έστρωσα λοιπόν κόκκινο χαλί και σας προσκαλώ να ανεβείτε στο stand να το παραλάβετε, χαχα!!!
Bγάλτε τα παπουτσια μπαίνοντας, το χαλί είναι νοικιασμένο............θα το επιστρέψω αύριο!!!


Για την κοκκινογοβίτσα (κατα κόσμον Simone)


Για τη ΓΑΜΑΕΙ ΚΑΙ ΔΕΡΝΕΙ





Για τη Μairaki

Για το Liliumaki

 
Για την Alma Libre

Για την Πολυτεχνίτισσα (Lourdi)


Για τη Meanan απ'τη Χίο
 

 
Για την Evelina(sym)


Για τον Ασκαρδαμυκτί 


Για τον Kantharo


Για την Anael

Για την Μαγισσούλα της παρέας (μαζί με τα γουρουνάκια της)


Για το Κόκκινο φουστάνι


Για τη Lali


και τέλος για το Διαβολικό Σεφ


Απορίες Γυναικών.........

1. Τι σκέφτεσαι;
Εσύ λες: «Τίποτα.»
Θα ήθελες να της πεις: «Καλά ε, τι να σου λέω. Πέρασε σήμερα ένα ξανθό, τσαπερδόνικο γκομενίδι από τη δουλειά…Ξέρεις από αυτές τις πε%προσκυνήτριες. Πωωωω, έπρεπε να ‘σουν εκεί. Με γλυκοκοίταξε με μία δόση λαγνείας, την κοίταξα κι εγώ και- δεν θα στο κρύψω- με στένεψε λίγο ο καβάλος του τζιν. Α, μάλλον θα ξαναπεράσει κι αύριο.»

Αυτή περιμένει να ακούσει: «Επ! Αφού ξέρεις. Μόνο εσένα σκέφτομαι. Πάντα. Φορ έβερ. Αντίλ ντεθ ντου ας απάρτ.»

 

2. Μήπως έχω παχύνει;
Εσύ λες: «Εμμ… εεε… όχι, μωρέ…»
Θα ήθελες πολύ να φωνάξεις: « Ο μόνος λόγος που κάθομαι ακόμα μαζί σου σε αυτό το δωμάτιο είναι επειδή η περιφέρειά σου φράζει την πόρτα και είμαστε στον τρίτο για να πηδήξω- όχι εσένα, μη χαίρεσαι, φαλαινοθηρικό. Και όχι, δεν πείθομαι ότι στην Αναγέννηση η κυτταρίτιδα ήταν must…Ο Ντεκάρτ θα ‘ταν γκέι.»

Αυτή απαιτεί να απαντήσεις: «Τι;;; Μην σε ξανακούσω να λες τέτοιες βλακείες. Ακόμα και 20 κιλά να έπαιρνες, αγάπη των ονείρων μου, εγώ πάντα θα σε αγαπάω και θα σε ποθώ σαν κολασμένος…»




 3. Με αγαπάς;
Εσύ λες: «Ναι.»
Θα έλεγες αν δεν κινδύνευες να φας χαστούκι: «Πήγαινε να δεις αν έρχομαι.»
Τα αυτιά της λαχταράνε να ακούσουν: «Όχι απλά σε αγαπάω, σε λατρεύω. ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ, τ’ ακούς;;;»


4. Εεεε, ναι, αλλά πόοοσο;

Εσύ λες: «Πολύ.»
Θα ήθελες να επαναλάβεις: «Σου είπα κάτι και μάλλον δεν μου έδωσες την πρέπουσα σημασία. Πήγαινε να δεις αν έρχομαι, ρε.»

Αυτή θέλει να ακούσει: «Ειλικρινά έχω πιάσει τον εαυτό μου να σκέφτεται την αγάπη του για σένα και- θα στο πω, ναι- έχω τρομάξει. Το πάθος μου για σένα, ω αγαπημένη μου νεράιδα, είναι ικανό να λιώσει τους πάγους της Αρκτικής και να πλημμυρίσει τις ακτές της Ιρλανδίας. Θέλω να βγω να το φωνάξω, να το ακούσουν τα πουλιά, να το ακούσουν τα’ αστέρια. You and me= Love.»


5. Ποια είναι αυτή που σε χαιρέτησε;

Εσύ λες: «Η Έλενα μωρέ, η φίλη του Κώστα.»
Σκέφτεσαι τι δεν πρέπει να πεις: «Η Έλενα μωρέ, η φίλη του Κώστα, που πήδηξα προχτές.»
Εκείνη ελπίζει να πεις: «Ποια; Δεν την είδα. Δεν κοιτάω άλλες όταν είμαι μαζί σου.»


6. Γιατί δε με πήρες τηλέφωνο;

Εσύ λες: «Ε, ξεχάστηκα, είχα πολλή δουλειά.»
Τα ‘χεις πάρει και θες να βροντοφωνάξεις: «Πόσες παραπάνω από τις 100 φορές πρέπει να μιλάμε στο γ@μημένο το κινητό; Και τι να πούμε πια; Get a life!»
Αυτή μόνο έτσι θα σε δικαιολογούσε: «Μου έκλεψαν το κινητό και ο αναθεματισμένος ΟΤΕ μου έκοψε το τηλέφωνο- δημόσια υπηρεσία τι περιμένεις.... Έτρεξα μέσα στη βροχή να βρω καρτοτηλέφωνο κι όταν μετά από ένα σπασμένο δάχτυλο και μια ελαφράς μορφής πνευμονία βρήκα, ήταν κομμένο το καλώδιο. Άτιμη ζωή. Έκλαψα και ο ουρανός με συμπονούσε με τα δάκρυα του…Ήταν μια θλιβερή μέρα. Μία στενάχωρη μέρα. Μια δακρύβρεχτη μέρα…»

7. Τι θα κάνουμε σήμερα;
Εσύ λες: «Δεν ξέρω...»
Θα ήθελες να πεις: «Τίποτα. Βαριέμαι να δω τη μούρη σου πάλι.»

Αυτή περιμένει να ακούσει: «Σου ’χω μια έκπληξη που θα σε «στείλει»…Ένα σου λέω. Εκεί που θα σε πάω, ζαργανούλα μου, βλέπεις έναν πύργο. Αν δεν κάνω λάθος τον έφτιαξε ένας τύπος ονόματι Άιφελ.»

8. Πώς είμαι;

Εσύ λες: «Μια χαρά…μωρέ…»
Σε τρώει ο κ%λος σου να πεις: «Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα. Πώς είσαι έτσι ρεεεεε;;;;; Έτσι θα βγεις στον κόσμο;;; Μπάζο, εεεεε, μπάζο.»
Αυτή δεν δέχεται άλλη απάντηση: «Κούκλα, μουν@ρα, θεά…όπως πάντα άλλωστε…»


9. Αυτή είναι πιο ωραία από μένα;

Εσύ λες: «Εε… όχι;;;»
Θες να είσαι δίκαιος και να της εξηγήσεις: «Είναι σαν να έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε ένα 500ευρω κι ένα 5ευρω. Εσύ τι θα επέλεγες; Do the math. Υ.Σ. Όχι, μην χαίρεσαι, εσύ είσαι η το τσαλακωμένο 5ευρω.»
Αυτή πιστεύει στον τυφλό έρωτα: «Καμία δεν είναι πιο όμορφη από σένα στα μάτια μου. Εγώ την Τζολί ούτε να τη φτύσω, μπροστά σου. Φτουουου, κακιά και άσχημη Αντζελίνα!»


10. Έχεις κάτι;

Εσύ λες: «Όχι, ρε, τι να ‘χω;»

Θα ήθελες να τραγουδήσεις: «Έχω ένα μυστικό κρυμμένο στης καρδιάς τα βα-α-α- θη. Κανείς δεν το 'χει μάθει και ποτέ δεν θα το πω. Οκ, ίσως το πω στη γκόμενα από το γραφείο που είναι και η άμεσα ενδιαφερόμενη.»
Αυτή το μόνο τραγούδι που σκέφτεται ως απάντηση: «Το μόνο που έχω στην καρδιά μου είναι ένας αβάσταχτος πόνος όταν σκέφτομαι ότι μπορεί να σε χάσω από την αγκαλιά μου. Αν μια μέρα σε χάσω (x5 ) θα πάψω να υπάρχω, θα πάψω να ζω. Να να να να να να…» 

6 Ιανουαρίου 2011

29 oρειβάτες συνιστούν......αυτοί ξέρουν!!!!!!!

Τον τελευταίο καιρό είμαι όλο νεύρα, νευρα, νευρα... έχω χάσει ειλικρινά το λογαριασμό με το πόσες φορές μέσα στην ημέρα θα εκνευριστώ, για ασήμαντους λόγους, με αστείες αφορμές, γυναίκα δεν είμαι για να περνάω κλιμακτήριο ,άσε που δεν είμαι και κοντά στην πρέπουσα γι'αυτό ηλικία ,και οδηγούμαι σε αδιέξοδο, βέβαια μου έχουν τύχει τα άπειρα στραβά, ελεεινά και τρισάθλια........έχω πολύ στρές, το άγχος έχει γίνει το νέο μου κολλητάρι, ε δε θέλω κι άλλα........!!!!


Λέω λοιπόν να πάρω τα βουνά..... δε μπορεί ......τόσοι που τα πήραν κάτι θα ξέρουν!!!!!!!!!

5 Ιανουαρίου 2011

Ο blogger και τα είδη του!!!!!!!!

Ο παρακάτω οδηγός έχει τις εξής χρησιμότητες: 
Πρώτον χρησιμοποιείται ως οδηγός για πρωτάρηδες ναυτιλλόμενους, δεύτερον προσφέρεται για αυτοκριτική και τέλος θα μας δώσει χρήσιμα συμπεράσματα.
Η σειρά είναι τυχαία, ενώ αυτό δεν ισχύει για κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:

    * Ο Υβριστής: Άτομο με απωθημένα, με μορφοποιημένη και αμετάβλητη άποψη. Ένας από τους πιο εύκολους τύπους για να καταλάβεις το πολιτικό τους χρώμα. Δεν προσφέρει τίποτα και δεν το ξέρει. 99,9% ανώνυμος...
    * Ο τρι-, πολλαπλό- σχολιαστής: Άτομο με χαμηλή νοημοσύνη. Δημοσιεύει την είδηση πολλές φορές στην ίδια ανάρτηση ή σε διαφορετικές άσχετου περιεχομένου. Νομίζει ότι έχει την σωστότερη άποψη αλλά γελιέται.
    * Ο Φαφλατάς: Άτομο που δημοσιεύει κατεβατά καταφέρνοντας να γελοιοποιηθεί πέφτοντας σε αντιφάσεις. Συνήθως παρά τον όγκο της δημοσίευσης δεν έχει να πει τίποτα.
    * Ο Γιαλαντζί: Δεν ανήκει σε καμιά από τις παραπάνω κατηγορίες. Δημοσιεύει άρθρα που είναι παντελώς αδιάφορα και παραπλανητικά. Σίγουρα έχει τους περισσότερους φίλους στο facebook, ενώ είναι πιθανό να δηλώνει και αρθρογράφος...
    * Ο Εκτός Θέματος: Αυτός που ενώ μιλάμε για κουνέλια αρχίζει να σχολιάζει για τρένα. Σ' αυτήν την κατηγορία ανήκει πολύ κόσμος (φυσικά χωρίς να το γνωρίζει) και αυτό είναι ένα πρόβλημα κακής παιδείας, έλλειψης συγκέντρωσης και ελάχιστης ανάγνωσης βιβλίων.
    * Ο Διπολιστής: Αυτός που ότι γράφεται εναντίον του αγαπημένου του κόμματος ανταπαντά με σχολιασμό του τύπου "εσείς ξεχάσατε τι κάνατε;". Περιττό να σχολιάσουμε το νοητικό του επίπεδο ή την ευκολία εντοπισμού της πολιτικής του προτίμησης... Το μόνο που καταφέρνει είναι να δημιουργήσει αναταραχή στο σχολιασμό μέσω πόλωσης και τελικά να χάσει το νόημα του το άρθρο.
    * Ο Αυτοδιαφημιστής: Αυτός που διαφημίζει ή γράφει απλά και μόνο για να διαφημίσει το site ή το blog του. Αξιοκατάκριτος και αυτό...εξαιρούμενος.
    * Ο Εισαγγελάτος: Αυτός που καταγγέλλει τα πάντα αριστερά και δεξιά του χωρίς αποδείξεις απλώς για τον ντόρο και την λάσπη. Κλώνος του Ευαγγελάτου. (Με το ίδιο IQ)

3 Ιανουαρίου 2011

ΟΛΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ

Παγωμένο Mojito-Αυθημερόν εκδρομή με το αυτοκίνητο-Παστίτσιο-Ιππότης της ασφάλτου-Μπλέ σκούρο χρώμα-Κλασσικό μπλε τζην-Μοντελισμός για πάντα-Τεκίλα κίτρινη-Αγώνας σε πίστα με τη μηχανή μου-Αντρική κολώνια JOOP-Μαγειρεύοντας με τις ώρες στην κουζίνα-Ελληνικά τραγούδια - Ώρες οδήγησης παρέα με καλό ραδιόφωνο- Συλλογή με μινιατούρες αυτοκινήτων-Lamborghini callardo spider λατρεία-Πρωινό ξύπνημα με καπουτσίνο φρέντο-Βόλτα στο εμπορικό τρίγωνο της Αθήνας-Σινεμά βράδυ καθημερινής-Βράδια monopolys-DVD nights με καλή παρέα-Καλοκαιράκι στην παραλία με καλό βιβλίο-ρακέτες (το ξέρω.. εκνευριστικό για πολλούς...)-Κατάδυση-Παγωμένες μπύρες-Ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο-Θερινά σινεμά-Παγωτό σοκολάτα και φυστικοβούτυρο-Ταξιδάκια στα ελληνικά νησιά-Καλαμαράκια τηγανητά-Βραδινό θαλασσινό μπανάκι-Ταξιδια στο εξωτερικό-Ψαροντούφεκο παρέα με φιλαράκια-Βραδιές με όλους τους παλιούς φίλους(καταδρομείς απ'το στρατό)-Ώρες περπατήματος με τη κοπέλα μου με ζεστό καφεδάκι στο χέρι-Discovery channel-West coast customs-Lost (οι τρείς πρώτες σεζόν)-Ολλανδία for ever...

όπως το λέει και ο τίτλος... Όλα αγαπημένα, όλα συνθέτουν εμένα, άλλα λιγότερο άλλα περισσότερο!
Η ιδέα δανεισμένη απο τη Lilium... (στο είχα πει θα την αντιγράψω χαχα)
Θα μου άρεσε να το γράψετε κι εσείς, πιστεύω έτσι μαθαίνουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον.