Nιώθω πως η ζωή μου είναι σαν ένα ντόμινο που έχει αρχίσει την πτώση του, παρασέρνει το ένα κομμάτι μετά το άλλο και δεν λέει να σταματήσει.
Εκεί που πάω να σηκώσω κεφάλι έρχεται κάτι άλλο, με χτυπάει και ξαναπέφτω.
Κουράστηκα...αρχικά ψυχολογικά και ακολούθως και σωματικά...
Είναι μέρες που δεν έχω δύναμη να σηκωθώ, που δεν έχω δύναμη ν'ανοίξω τα μάτια μου....το μόνο που θέλω είναι να ξαπλώσω και να κοιτάω την οροφή...αλλά δε πρέπει και το ξέρω!!
Αυτό το πρέπει πόσες φορές δε με "τρώει"....μα άλλες τόσες μου δίνει δύναμη!!! Το μόνο που προς το παρόν δεν με έχει εγκαταλείψει είναι η ελπίδα, αυτή την κρατάω με νύχια και με δόντια, δύσκολα πολλές φορές. Σήμερα είναι μια περίεργη, ίσως και άσχημη μέρα, αύριο θα είμαι καλύτερα το ξέρω, έτσι πάει, μία πάνω μία κάτω, σαν τον πυρετό ένα πράγμα!!
26 του απάντησαν:
Μήπως σαν μπαλάκι;
Γιατί το ντόμινο τα παρασέρνει όλα.
Πάρε τη μηχανή να πάμε μια βόλτα...
Τι θα πει είμαι μεγάλη!
Κρατιέμαι καλά στα σκαμπανεβάσματα!
Καλημέρα!!!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ!ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ!
ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΔΩ!.. ΝΑ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ!!..ΕΤΣΙ ΜΠΡΑΒΟΟΟΟ!!!
ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ!!!
Hey... δε θέλω τέτοια. Όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι, και στο λέει αυτό άνθρωπος που συνήθως τον λένε απαισιόδοξο (μα γιατί...;).
Εκεί που λες "δεν αντέχω άλλο", θ' αντέξεις, εκεί που λες "όλα είναι ασχημα" θα συμβεί κάτι εξωφρενικά παράλογο και θα φτιάξουν όλα. Η ζωή έχει μεγάλη φαντασία, μην το ξεχνάς.
Την αγάπη μου.
Μπιλάκο μου,
αυτές οι άτιμες οι μέρες, οι άσχημες, που σερνόμαστε ειναι αναπόφευκτες, αλλα τουλαχιστον οπως λες εχεις την ελπιδα.Σκάσε μου μωρέ ενα χαμογελάκι και βγάλε το κράνος, νισάφι πια...να δουμε και λιγο πρόσωπο.(γελάς εε?)
Αντε........φιλάκια!!!
Μην μασάς Μαύρε Μπιλ.
Τί είναι σήμερα; άσχημη μέρα;
έτσι σου είπε; Νομίζει!!! :)
Βγες στον ήλιο για μια σύντομη βόλτα..
πάρε μια βαθιά αναπνοή...
δεν πιστεύω να είσαι στην Αθήνα...
ας είναι..!
Βάλε την αγαπημένη σου μουσική, αυτή που σε φτιάχνει..
άρχισε να χορεύεις στον ρυθμό της..
σε λίγη ώρα, θα δεις, θα χαμογελάσεις...
αν όμως και αυτό δεν πιάσει...
πάρε την μηχανή σου και πήγαινε τον εαυτό σου στη θάλασσα.. μόνος σου είναι καλά.. μα αν προτιμάς πάρε και δυο φίλους.. καθίστε κάπου ήσυχα να φάτε μεζέδες και να πιείτε ουζάκι, που λύνει και μυαλό και γλώσσα.. το πίνεις το ουζάκι; :) συζητήστε!
στο γυρισμό, κάνε σου κι ένα δωράκι!!
αν σου αρέσει να διαβάζεις, πάρε ένα βιβλίο..
ένα cd με καλή μουσική...
πάρε μια γλάστρα με ωραία χρώματα και βάλτη στο σπίτι κάπου να την βλέπεις.. :)
ααααα και φυσικά δες κωμωδίες!! και οι παλιές καλές ελληνικές μια χαρά την κάνουν την δουλειά!!
Μην απορείς.. κάνω την διατριβή μου στο θέμα :).. έχω υποσχεθεί σε μια φίλη οτι θα τετραγωνίσουμε την κυκλοθυμία :))
όταν, με το καλό, θα σε έχω στα υπόψιν!..
έεεεελα μωρέεεεεεε :p
:)))
;)
:)
τις ξέρω καλά τούτες τις μέρες... και τις ζω μέχρι πάτου... πετάω τα πρέπει... γιατί μ' αυτά είναι που δεν μπορώ να ζήσω...
ανέβασμα στην επιφάνεια έρχεται... ίσως αργεί... μα έρχεται... με μια λέξη... μ' ένα βλέμμα... με μια εικόνα... με μια υπόσχεση...
τουλάχιστον, νοιώσε πως μόνος δεν είσαι σε τούτη την κόλαση... είμαι και εγώ μαζί σου.
μπορεί αυτή την στιγμή να μιλώ εκ του ασφαλούς...αλλά θα μιλήσω σαν ένας άνθρωπος που πέρασε ακριβώς την ίδια κατάσταση πριν λίγα χρόνια και την οποία περιέγραψα στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση μου.....τις ξέρω αυτές τις μέρες, δεν χρειάζεται να περνάς ακριβώς τα ίδια και μόνον η αίσθηση του....''ποιός με έχει φτύσει και δεν μπορώ να σηκώσω κεφάλι φτάνει''....όμως όταν βγήκα απο όλο αυτό....είδα οτι αφενός μεν έπρεπε να κάνω κάτι εγώ...και αφετέρου...αυτά είναι αλυσιδωτά....για 1-2-3 χρόνια η μια φάπα διαδέχεται την άλλη....μην φοβάσαι, μην απελπίζεσαι...και έχε εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, παρόλο που ξέρω οτι είναι δύσκολα, επίπονα και μαύρα πολλές φορές.....σε φιλώ!!!
Σουπερ γιαγιά, μπαλάκι εε?χμμμμμμμμμμμ μάλλον έχεις δίκιο αλλα το δικό μου μπαλάκι έχει μείνει στάσιμο στο πάτωμα τον τελευταίο ενάμιση και βάλε χρόνο......
Λοιπον, σου κάνω αναπάντηση και κατεβαίνεις, κράνος θα σου φέρω εγω και φύγαμε ;)
Lourdi μου συμπατριώτισσα, ιντα κάμεις???
Να ένα χαμόγελο για σένα ειδικά, στείλε μωρε λίγο ήλιο και στα δικά μας μέρη...
Lali μου ευαισθητούλα,
η δικη μου ζωη ειναι ταινία θρίλερ, εκει που λες ησυχασαμε να σου ο σχιζοφρενης ξαφνικα και παει η καρδια στην κουλουρη, πως θα θελα να ταν ταινια φαντασίας....... να πεταω στα συννεφα ,να επισκεπτομαι άλλους πλανητες.......
Liliumaki μου,
εγώ την έχω την ελπίδα, αυτη δε ξερω ποσο καιρο θα με αντέξει, οριστε το έβγαλα το κράνος, αμάαααααααν πατηκώθηκαν τα μαλλιά μου, πάω για λούσιμο (γελάς εσύ τώρα εεε?)
Kantharos,
τι να μη μασάω, εδώ μιλάμε για μεγάλη "λούμπα"...
Flashaki,
μου έφτιαξες τη διάθεση, αυτομάτως έβαλα τον εαυτό μου στην τροχιά των όσων είπες.. σ'ευχαριστώ.
Α! και που'σαι... μολις τετραγωνησεις την κυκλοθυμια θα σε χρειαστω, θα σε εχει ανάγκη κι η δική μου.......
Λύχνε μου,
αυτό που ειπες... ενα βλεμμα, μια κουβεντα, ενα τηλεφωνημα και νιωθω πως φοραω βατραχοπεδιλα και αναδυομαι σιγα σιγα στην επιφανεια αλλα μετά.....παλι τα ιδια, ο ιδιος και απαραλλαχτος κυκλος... ξανά και ξανά...
Billaκο μου γλυκέ, ό,τι ταινία και να 'ναι, εμείς διαλέγουμε πώς θ' αντιδράσουμε.. Πάτησέ τους κάτω. ;-)
Μairaki μου,
σε ποια ακριβώς κατάσταση αναφέρεσαι? Στο δε σηκώνω κεφάλι?? Υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάποιος δε σηκώνει κεφάλι, αλλοι για θέμα υγείας, άλλοι για θεμα επιβιωσης, αλλοι για αισθηματικους λόγους κλπ κλπ κλπ....Διαφορετικά αντιμετωπιζεται το καθε τι,και διαφορετικες αντοχες υπαρχουν για το καθε τι, το πιο ελαφρύ ειναι το αισθηματικο κομμάτι.
Παντως οπως ειδες αναφερομαι στην ελπιδα και οτι την κραταω γερα μη μου φυγει....
Στην περίπτωση τη δική μου πολλά κάνω μα τιποτα δε γινεται , πουθενα δε καταληγει, επανερχομαι στο ίδιο σημείο, αλλα ας ειναι καλα η ελπιδα, που δε χανεται και μενει διπλα μου παντα.
Lali μου,
ωσαν τις κατσαριδες θα τους ελιωσω μωρε, κοτζαμ Κρητικος ειμαι (στην καταγωγη δλδ), ετσι καμουν τα κοπέλια στην Κρητη....
black bill μη μασας ετσι ειναι η ζωη ενα ντομινο, οχι ασπρομαυρο ομως
Μην λυγίζεις και μην σπας ….
Άσχημο πράγμα να παλεύεις με τον εαυτό σου ….
Αλλά μην τον αφήνεις να σε κάνει ότι θέλεις ….
Μια αποχή από την καθημερινότητα σου θα σε βοηθήσει
Άσωτε,
δύσκολη μερα η σημερινη...και το ντομινο ασπρομαυρο... το ντομινο το βλεπω λευκο, τις υπολοιπες μερες...
Ονειρο,που πολυ θα ήθελα να μαθω το ονομα σου να μη σε προσφονω ετσι τοσο καιρο,ανθρωποι ειμαστε και εχουμε και τις περιεργες στιγμες μας, το ξερεις κι εσυ, το περασες προσφατα αν θυμαμαι καλα, προσπαθω να κρατηθω απο ελαχιστα προς το παρον μου φτανει, το μελλον θα δειξει...
Το τελευταίο εξάμηνο το μόνο που σκέφτομαι είναι "να κοιτάω το ταβάνι και να μη σκέφτομαι". Και σκέψου ότι είμαι απο τις προνομιούχες τυχερές που έχουν δουλειά και δουλεύουν!
Υπομονή να κάνουμε όλοι μαζί! Κι ότι θες...σφύρα μου!
Ευχαριστώ κοριτσάρα, να εισαι καλά...
Τα ιδια περίπου σκέφτομαι με τα ντόμινο και εγώ ορισμένες φορές.
Μονάχα που τα δικά μου ντόμινο μοιάζουν με αυτά που βλέπουμε στους διαγωνισμούς στην τηλεόραση.
Καθώς πέφτουν φτιάχνουν μια εικόνα και όσο προχωράνε μια ιστορία και εν συνεχεία την ζωη μου.
Οι εικόνες αυτές άλλοτε με κάνουν να κλαίω και άλλοτε να χαμογελώ .Άλλοτε με σηκώνουν στον ουρανο και άλλοτε με καταποντίζουν.Σε άλλες έχω βοηθήσει και εγώ και άλλες τις βλέπω πρώτη φορά.
Όπως και να έχει οπως λέει και ένας αγαπημένος στίχος:
"This is not a story
This is not a book
this is your life
And this is not a play
Some TV show you've seen
This is reallife
You know that
this is your life"
Eίναι η ζωή μου είτε την γουστάρω ,είτε όχι και με αυτό το δεδομένο οφείλω να συμβιβαστώ...
Σεφ, δε μαγείρεψες σημερα, ζωγραφισες...
Εξέφρασες μεμιάς και τις δικές μου πολλές φορές σκέψεις.
Να'σαι καλά...Καλό σου βράδυ!!
Δημοσίευση σχολίου